2024

Wystawa indywidualna: „Retro Anubis”, Galeria Artemis, Kraków

2023

Wystawa indywidualna: „Déjà vu”, Galeria Artemis, Kraków
Wystawa indywidualna:„Późne lato. Anubis w Walencji”, Galeria Artemis, Kraków

2022

Wystawa indywidualna: „Anubis i Yokai”. Galeria Artemis, Kraków

2021

Wystawa indywidualna: „Papiery wartościowe”, Galeria Artemis, Kraków

2020

Wystawa indywidualna: „Powrót”, Galeria Artemis, Kraków

2019

Wystawa indywidualna: „Anubis w podróży”, Galeria Artemis, Kraków

2018

Wystawa zbiorowa: „Artyści z Krakowa: Generacja 1970 – 1979”, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK
Wystawa zbiorowa: „Komiks teraz!”, Muzeum Narodowe w Krakowie

2017

Wystawa indywidualna: „LA Woman”, Galeria Artemis, Kraków
Wystawa zbiorowa: „Krew. Łączy i dzieli”, POLIN Museum of the History of Polish Jews

2016

Wystawa indywidualna: „Anubis”, Galeria Raven, Kraków

2015

Wystawa zbiorowa: „Mój kraj taki piękny”, Galeria Arsenał, Poznań (2015)

2014

Wystawa indywidualna: „I Want to Believe”, Zamek Cultural Center, Wrocław
Wystawa zbiorowa: Strange Stories, Galeria Stalowa / Meno Forma Gallery, Kowno

2013

Wystawa indywidualna: „Anubis, mój przyjaciel”, Łącznik Gallery, Kraków

2011

Wystawa zbiorowa: „Komiks. Legendy miejskie”, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK

2008

Wystawa indywidualna: „Środki lokomocji”, Cafe Szafe, Kraków

2003

Wystawa indywidualna: „Pokój 666”, Nova Gallery, Kraków

Ciekawi mnie, jakie doświadczenia lub momenty w Twoim życiu stają się źródłem inspiracji dla Twojej sztuki. Jak z tych codziennych chwil rodzi się twórczość?

Staram się żyć po prostu. Inspirację można odnaleźć w podróżach, poezji, książkach, muzyce, wystawach, ale dla mnie równie ważne jest czekanie na tramwaj na przystanku, spacer na pocztę czy kawa w kawiarni na rogu. Mój telefon pełni rolę szkicownika. Robię dużo zdjęć, nie pięknych, raczej takich dokumentacyjnych. Na tej podstawie powstają później obrazy. Bywa, że robię szkice ołówkiem, kiedy nie mogę zrobić zdjęcia.

Zastanawia mnie, czy są jakieś motywy, które często wracają w Twoich dziełach i mają dla Ciebie osobiste znaczenie?

Od 2012 roku maluję serię z Anubisem. Jest to dla mnie forma oswajania tematu śmierci. Ale także i tematu życia. Anubis pojawia się w miejscach mi bliskich albo takich za jakimi tęsknię, nawet jeżeli nigdy w nich nie byłam. Estetycznie lubię wszystko, co budzi moją nostalgię. Na przykład śnieg w świetle latarni. Bliskie jest mi malarstwo Hoppera i bywa, że do niego subtelnie nawiązuję – podobnie jak on jestem voyeurystką i interesuje mnie motyw samotności w pejzażu miejskim.

W kontekście Twoich codziennych inspiracji i motywów w pracach, czy są jakieś szczególne rytuały, które stosujesz podczas tworzenia sztuki?

Pracuję nad kilkoma obrazami na raz. To zawsze daje mi oddech i poczucie dystansu. Lubię porządek dookoła siebie. Idealna sytuacja to ta, w której mogę poświęcić cały dzień na malowanie. Takie dni zdarzają się jednak rzadko. Do niedawna pracowałam wyłącznie w domu. Od roku wynajmuję pracownię i jest to dla mnie duża zmiana do której nadal się adaptuję.

Z twojego bogatego dorobku artystycznego, czy jest jakaś praca, która według Ciebie stanowi punkt zwrotny lub ma szczególne znaczenie w Twojej karierze?

Pierwszy obraz z serii z Anubisem. “Anubis Przewoźnik” z 2012 roku. Malując go, nie miałam przeczucia, że będzie z tego seria, było to mocno intuicyjne działanie. Ładnie o tym napisała Małgorzata Czyńska we wstępie do artbooka “Anubis. Thin Places 2” (wyd. Timof Comics): “Obraz na podstawie archiwalnej fotografii, po prostu obraz – dwoje dorosłych i dziecko z misiem pod pachą, nie powstał. Palące, intensywne spojrzenie mężczyzny przeczyło sielance niewinnej scenki rodzajowej, w wodzie odbijały się nie ryby na drzewach, a wisielcy, a on powoli tracił ludzką twarz, wyrastały mu uszy szakala, i wreszcie objawił się jako Anubis, pozwolił malarce, żeby go zobaczyła i rozpoznała. Tak historia jednego zdjęcia z momentu przed katastrofą 1939 roku i jednego obrazu z 2012 roku dały początek malarskiej serii.”

Praca artystyczna to nie tylko tworzenie, ale też wiele innych aktywności. Jakie wyzwania napotykasz w swojej pracy i jak sobie z nimi radzisz?

Oczywiście, praca malarza to coś więcej niż tylko malowanie. Wiele czasu poświęcam na korespondencję z galeriami i klientami, a także na prowadzenie mediów społecznościowych. Nie ma od tego ucieczki. To nieodłączna część naszej obecności na rynku sztuki. Do tego dochodzi jeszcze tzw. życie. Czyli wszystko to, z czym boryka się na co dzień każdy z nas. Czasem trudno zachować głowę wolną od myśli na czas samego malowania. Pomaga mi w tym sport, a ostatnio także medytacja.

Wcześniej opowiadałaś o różnych źródłach inspiracji w Twojej twórczości. Czy możesz wymienić jakichś artystów, którzy mieli na Ciebie szczególny wpływ lub od których czerpiesz inspirację?

Poza wspomnianym Hopperem bardzo cenię Hockneya – fenomenalnie otwarty na świat, nieprzeciętnie inteligentny i mądry malarz. Człowiek od którego możemy się uczyć myślenia o sztuce i nie tylko. Fantastyczna energia. Tak trzeba żyć. Poza tym inspirują mnie kompozytorzy muzyki filmowej, np. Johann Johannsson. Lubię przy niej pracować, to taka siłownia dla emocji.

Zastanawiam się, jak wygląda Twoja interakcja z odbiorcami Twoich dzieł. Czy możesz podzielić się z nami, jakie znaczenie mają dla Ciebie ich reakcje i wsparcie?

Dla mnie odbiorcy są niesamowicie ważni. To dzięki nim mogę żyć ze sztuki i za to jestem im bardzo wdzięczna. Jest to cudowne, czuć za plecami dziesiątki ludzi, którzy patrząc na twój obraz współodczuwają. Mam wspaniały kontakt z moimi odbiorcami w mediach społecznościowych. Ale też nie należę do twórców, którzy są bardzo otwarci na kontakt bezpośredni z odbiorcą. Bardzo rzadko zapraszam kogokolwiek do pracowni. Wernisaże to dla mnie trudny moment. Nie mam problemu z wystąpieniami publicznymi, radzę sobie z widownią, ale nie lubię tej całej celebry wokół artystów. Są wśród nas ludzie, którzy kochają atencję, a w otoczeniu komplementów czują się świetnie. Ja do nich nie należę. Bardzo chronię swoją prywatność.

Jakie techniki i narzędzia są dla Ciebie najważniejsze w procesie twórczym? Czy mógłabyś opowiedzieć o nich nieco więcej?

Niedawno zanotowałam sobie taki fajny cytat z Isaaca Asimowa: “Edukacja to nie jest coś, co kiedykolwiek możesz zakończyć.”. Pracuję farbami akrylowymi od początku studiów i praktycznie uczę się tej techniki cały czas. Uważam, że rzemiosło jest ważnym elementem pracy malarza, przynajmniej w malarstwie takim jak moje, figuratywnym. Staram się cały czas podnosić sobie poprzeczkę, uczyć się nowych trików, nowych rozwiązań technologicznych.

Jako doświadczona artystka, jakie rady dałabyś młodym twórcom, którzy dopiero rozpoczynają swoją artystyczną ścieżkę?

Rób swoje. Uzbrój się w cierpliwość. Może będziesz musiał/a/o przez jakiś czas mieć inną dodatkową pracę żeby przetrwać. To normalne (ja pracowałam w reklamie, za barem, etc). Nie bierz odmowy do siebie – możesz być najsmaczniejszym jabłkiem w całym sadzie, a i tak na twojej drodze może stanąć ktoś, kto po prostu nie lubi jabłek. Czytaj umowy. Ucz się rozmawiać o pieniądzach. Życie ze sztuki nie jest łatwe, ale możliwe. Powodzenia!